U određenom vremenskom periodu Jovanka Broz i njena biološka sestra Nada Budisavljević bile su otuđene.
Ovu podjelu je donijela prerana smrt njihovih roditelja, što je Nadu i njihovu drugu sestru Zoru primoralo da veći dio života provedu u raznim internatima, sirotištu i institucijama. Nada se školovala na engleskom, italijanskom i književnosti, da bi na kraju postala bibliotekarka pod Titom.
Tokom nekoliko godina, Nada je sa Jovankom i Titom boravila u Užičkoj 15, gde je bila okružena njihovim ličnim stvarima. Važno je napomenuti da su informacije o kojima će se raspravljati povjerljive i ekskluzivne za one koji su bili uključeni. Osim toga, bilo je ključno zadržati potpunu diskreciju o događajima koji su se dešavali u domaćinstvu. Priča se da su postojali posebni uslovi, dogovori ili aranžmani koji su Titove i Jovankine funkcionere vezivali za privatnost njihovog ličnog života. Oni koji su prihvatili ove uslove potpisali su sporazum. Vrijedi napomenuti da niti sam od mene tražen da potpišem takav ugovor niti sam ga ikada potpisao. Ipak, proveo sam dosta vremena sa Titom i Jovankom i upoznao se sa njihovim unutrašnjim radom. Nada je smatrala da o nekim temama ne treba razgovarati, a ja sam došao do iste spoznaje. Naslov knjige Nade Budisavljević, Moja sestra Jovanka Broz, na prvi pogled deluje skromno. Međutim, nakon detaljnijeg pregleda, nudi bogat uvid u živote Maršala i njegove značajne osobe. Nadini memoari otkrivaju Jovankinu nepokolebljivu odanost Titu, što je činilo neizmernim ponosom one koji su je poznavali. Ova knjiga je objavljena 2015. godine i vrijedan je izvor informacija o životu Tita i njegovog partnera.
Nije bilo saznanja o bilo kakvoj potencijalnoj romantičnoj vezi između Jovanke i Tita. Jovanka je bila izuzetna žena koja je svoj lični život, uključujući sve potencijalne veze, držala za sebe. Uprkos svojoj zadivljujućoj ljepoti, nikada se nije hvalila niti skretala pažnju na to i nikada se nije aktivno bavila romantičnim interesima. Godine 1952. Jovanka nas je iznenadila objavom namjere da se uda za Tita, što je za nas bila šokantna vijest dok smo se grčili od smrti brata. Činilo se kao da je objavila da se udaje za božanstvo poput Svetog Petra ili samog Gospoda Boga zbog ogromnog poštovanja koje smo gajili prema Titu. Uprkos braku, Jovanka je ostala nepromenjena. Kada smo bili u ranim pedesetim, odlučili smo da se preselimo iz prethodnog stana u Užičkoj 16 u novo u Užičkoj 9. Nakon Zorine udaje, Jovanka je bila ta koja je dobila novi stan. Kasnije se vratila u njega, nakon što je napustila svoje prethodno prebivalište. Jovanka je izrazila uverenje da je moja trenutna životna situacija nepravedna, jer zauzimam veliki životni prostor, dok su drugi bez kuće.
Zbog toga sam i doneo odluku da stanujem sa Titom i Jovankom u Užičkom 15. Moguće je da je i sama Jovanka odlučila da se odrekne dece, s obzirom na potencijalni negativan uticaj koji su oni mogli da imaju na Tita za to vreme, iako to ostaje neizvjesno. Prema Nadinom gledištu, Jovankina privrženost Titu bila je nepokolebljiva. Od samog početka sebe je prikazivala kao nekoga ko mu je veran, slično igumaniji koja je imala nepokolebljivu veru. Štitila ga je od bilo kakvog zla i predstavljala se kao osoba ogromne snage, čak i ako to nije bilo sasvim tačno. Njena odlučnost bila je poput kremena, nepopustljiva i nepokolebljiva. Nažalost, drugi su iskoristili njenu upornost.
