Silvana Armenulić je jedna od najpoznatijih i najvoljenijih pevačica narodne muzike sa prostora bivše Jugoslavije. Njeno pravo ime bilo je Zilha Bajraktarević, a rođena je 18. maja 1939. godine u Doboju, u tadašnjoj Kraljevini Jugoslaviji. Njena tragična smrt i danas budi emocije kod mnogih, ali ono što je ostavila iza sebe – njena muzika, energija i karizma – i dalje žive.
Gubitak voljene osobe uvijek ostavlja neizbrisiv trag, a kada se radi o javnoj ličnosti čija smrt odjekne kroz medije i društvo, tuga postaje dvostruka – lična i kolektivna. Takva je bila i tragedija koja je pogodila porodicu Silvane Armenulić, legendarne pjevačice koja je prerano izgubila život u saobraćajnoj nesreći. Silvana, rođena kao Zilha Bajraktarević, ostavila je iza sebe bogato muzičko naslijeđe i jednu djevojčicu koja je tada imala samo dvanaest godina.
Gordana Armenulić, kćerka Silvane i poznatog tenisera Radmila Armenulića, suočila se s bolnim gubitkom majke u najosjetljivijem periodu svog života. Smrt Silvane nije bila samo kraj jedne velike karijere, već i početak tišine i tuge za djevojčicu koja je ostala bez majčinog zagrljaja. I danas, skoro pola vijeka kasnije, Gordana čuva uspomenu na majku s posebnim pijetetom.
Film “Toma”, koji je pobudio veliko interesovanje širom bivše Jugoslavije, doprinio je ponovnom vraćanju pažnje na život i karijeru Silvane Armenulić. Mlađe generacije koje do sada nisu imale priliku da je upoznaju, kroz ovo kinematografsko ostvarenje otkrile su njenu harizmu, snagu glasa i tužnu životnu priču. Silvana nije bila samo pjevačica – bila je ikona narodne muzike, žena koja je svojom pojavom i talentom ostavila dubok trag.
Rođena u Doboju 1939. godine, Zilha je odrasla u siromaštvu, bez očeve figure, a njena majka Hajrija nosila je teret odgoja trinaestoro djece, od kojih su četvoro umrli u djetinjstvu. Silvana je od ranih dana osjećala potrebu da pomogne majci i izvuče porodicu iz bijede. Njena muzička karijera počela je skromno, ali je brzo uzletjela – prvi album koji je izdala za “Diskos” prodao se u 50.000 primjeraka.
Nakon toga, uslijedio je niz uspjeha: ugovori sa PGP-RTS-om, saradnje sa poznatim kompozitorima poput Ace Stepića i Aleksandra Trandafilovića, kao i izvođenje tradicionalnih narodnih pjesama koje su joj donijele obožavanje publike. Njene pjesme poput „Šta će mi život bez tebe, dušo“, „Rane moje“ i „Srce gori jer te voli“ postale su vječne.
Nažalost, njen život se prekinuo 10. oktobra 1976. godine, u saobraćajnoj nesreći pri povratku s koncerta u Aleksandrovcu. Sa njom su poginule i njena sestra Mirjana, koja je bila trudna, te violinistkinja Rada Jašarević. Taj dan zauvijek je ostao urezan u pamćenju njenih najbližih.
Gordana, danas ugledna profesorica matematike u Beogradu, u školi “Kralj Petar Prvi”, rijetko javno govori o majci, ali se njena prisutnost osjeća u svakoj crno-bijeloj fotografiji koju objavljuje na društvenim mrežama. U njima se osjeća nostalgija, ali i snaga – osobina koju je možda naslijedila upravo od Silvane.
„Večeras obilježavamo 46 godina od smrti moje majke“, napisala je nedavno. „Iako nije fizički ovdje, njena prisutnost i dalje živi u meni.“ U tim riječima krije se cijela suština kćerke koja nikada nije prestala da voli, pamti i osjeća.
U 58. godini, Gordana je majka dvojice sinova i ponosna nasljednica imena koje joj je dala baka sa očeve strane. Osim što je obrazovana i uspješna, javnost je često primjećuje zbog zapanjujuće fizičke sličnosti sa majkom. Mnogi tvrde da Gordana nosi istu onu ljepotu, dostojanstvo i toplinu po kojima je Silvana bila prepoznatljiva.
Silvana Armenulić ostaje simbol epohe, žena koja je svojim glasom ispunjavala dvorane, a svojom pojavom osvajala srca. Njena muzika živi, a kroz Gordanu i njene sinove, živi i sjećanje na jedan život koji je prekinut, ali nikada zaboravljen.
