Saša Popović je jedan od najmoćnijih biznismena u muzičkoj industriji i iako je već zvanično u penziji on i dalje radi kao umjetnički direktor i voditelj u najpopularnijem muzičkom takmičenju Zvezde Granda. Mnogi su bili začuđeni kada se otkrilo da su Saša Popović i Ivanka Popović, bivša rektorka Univerziteta u Beogradu, dele porodične veze. Iznenađujuće, oni su brat i sestra, iako tu činjenicu niko od njih nikada nije otvoreno priznao. Brat Saše Popovića zauzima značajnu poziciju u oblasti obrazovanja. U početku su internetom kružile spekulacije da su Saša i Ivanka samo polubrat i polusestra.
U pokušaju da se razjasni, ekipa novinara obratila se Popoviću za dodatna objašnjenja. Nažalost, nije dao odgovor. Potom su tražili uvide profesora dr Popovića, koj je, uprkos mučenju da iznese svoja razmišljanja, iskreno otkrila istinu. Rektor Beogradskog univerziteta je u prepisci istakla da, iako su u sedmoj generaciji, njihova veza nije naročito intimna. Osim privlačnosti senzacionalizma, oni ne uspijevaju shvatiti važnost ovog otkrića.
Kao priznanje za izuzetna dostignuća, Ivanka Popović, veoma cenjena profesorka Tehnološko-metalurškog fakulteta i bivša rektorka Univerziteta u Beogradu, izabrana je prošle godine za potpredsednika Evropske asocijacije univerziteta (EAU). Potiče iz prestižnog porekla, sestra je Saše Popovića, rođenog 1959. godine u Rio de Žaneiru.
Ivankina porodična loza ima impresivan niz uticajnih ličnosti.
Njen deda, senator Daka Popović, bio je na uglednom položaju prvog bana Dunavske banovine. U međuvremenu, njen otac, ambasador Gavra Popović, ostavio je trag kao istaknuti jugoslovenski diplomata. Uz ovu izuzetnu lozu, Ivankin stric, proslavljeni sveštenik Alimpije Popović, odigrao je ključnu ulogu kao inauguracioni gradonačelnik Novog Sada nakon završetka Drugog svetskog rata. Ove izuzetne porodične veze pomno su zapisane u Ivankinoj biografiji, koja sadrži riznicu podataka koje je napisao sam Alimpije.
Iako nema direktne veze sa Popovićem, opšte je poznato da Saša potiče iz porodice sa snažnim svešteničkim poreklom u Novom Sadu. Njegovu porodičnu vezu podržava i njegov deda, koji je imao istaknutu ulogu sveštenika u glavnom gradu Vojvodine. U razgovoru sa bivšim direktorom “Granda” podelio je lepe uspomene na svoje spokojno odrastanje u Novom Sadu.
U ovom slikovitom okruženju, njegov djed i sva njegova braća posvetili su svoje živote svećeništvu, zajedno borave u prostranoj crkvenoj rezidenciji koja je povoljno smještena u blizini ugostiteljske škole koja se može pohvaliti sportskim terenom uz luku.
Svakim novim danom, u trenutku kada bi mu se oči otvorile, nestrpljivo bi izlazio na teren, čvrsto stežući loptu u ruci. Ispunjen nepokolebljivom odlučnošću, on bi stručno manipulisao loptom, osiguravajući da nikada ne dođe u kontakt sa zemljom, postižući izuzetan podvig udarivši je zapanjujućih pet hiljada puta.
Saša je u jednom od svojih intervjua otkrio neke stvari iz svoje prošlosti. Od prvih dana svog života i početnih poduhvata u fudbalu, do svog školovanja u muzičkoj školi i brzog uspona renomiranog orkestra Slatki greh, otkrivao je lične i zamršene detalje. Popović je u početku izrazio jedinu želju u životu da ostvari fudbalsku karijeru.
Međutim, nakon razmišljanja, sada shvaća da ne žali što nije nastavio karijeru kao fudbaler. Da je odabrao taj put, njegov profesionalni put bi se završio u 30. godini. Približavajući se 70. godini života, otvoreno priznaje da nastavlja da se aktivno bavi svojom istinskom strašću i pozivom, a to je muzika.
Iako je u početku pokazivao malo entuzijazma za muziku, njegovo gledište je doživjelo transformaciju. Teško je shvatiti intenzitet moje ljubavi prema fudbalu. Čak i sa svojih šest godina, prepoznao sam da je moja fiksacija daleko od uobičajene. Fudbal je progutao svaku moju misao i postao pokretačka snaga mojih težnji. Učio sam u Jovinoj gimnaziji u Novom Sadu, a jedno posebno sećanje još uvek se ističe: meč koji smo odigrali na školskom igralištu gde sam uspešno postigao gol. Još uvijek se mogu sjetiti uzvika nastavnika geografije: “Još samo pet golova do kraja godine!”
