Praksa njuškanja jedna je od jedinstvenijih tradicija koja se može naći u našoj zemlji.

Mladići i djevojke koji nisu romantično uključeni u maženje, ljubljenje i druge intimne radnje. Ovaj specifičan običaj je najzastupljeniji u Negotinskom kraju. U vlaškim selima meštani učestvuju u drugačijoj tradiciji gde se okupljaju u zapaljenoj pećini noseći maske i upuštaju se u fizički kontakt i ljubljenje. Ova eksperimentalna praksa obično dovodi do iscrpljenosti. Još jedna neobična tradicija je praksa braka za udovice, u kojoj se žena udaje za brata svog preminulog muža. Ova tradicija je slična sestrinstvu i primjenjuje se kada preminuli supružnik nema potomstvo.

Levirat je bračni sistem praćen određenim grupama, gdje se od neoženjenog brata traži da oženi udovicu svog preminulog brata kako bi osigurao nastavak porodične loze. Ova tradicija odnosa u zajednici seže do balkanskih i slovenskih naroda iz antičkih vremena, a u nekim situacijama i događajima je u praksi i danas. Takođe je ugrađen u svadbeno veselje srpskih patrilinijskih sela. Za to vrijeme se ne uzimaju u obzir prethodne romantične veze, već je prilika posvećena proslavljanju braka udovice, čak i ako uključuje sporni simbol kao što je svastika.

Početkom 1900-ih primećeno je da u istočnoj Srbiji postoje bratstva u kojima je muškarac mogao da bude otac dece sa svojim preminulim partnerom. Ako je udovac bio neoženjen, bilo mu je dozvoljeno da se oženi sestrom svoje pokojne žene. Obrazloženje iza ovog jedinstvenog običaja je da se o djeci bez majke najbolje brinu njihovi rođaci po majci. Javnosti je dostupan video snimak koji prikazuje izuzetno selo u okolini Vranja koje i dalje održava ovu tradiciju. Iako ovaj običaj može izgledati zbunjujuće za one koji žive u urbanim sredinama, on ima veliki značaj u ovoj zajednici.