Sahrana njihovog oca ostavila je dubok trag na Luku i Jovanu, ostavivši neizbrisiv trag u narodu Srbije.
Hiljade građana oprostilo se od bivšeg premijera Zorana Đinđića, a i posle dve decenije ostaje sećanje na njegovo svirepo ubojstvo.
Kroz ove godine, djeca ovog cijenjenog državnika, čije riječi ostaju u kolektivnoj svijesti, dokazala su se kao časne i vrijedne ličnosti. S njihovim imenima nije bilo skandala. Zoran i Ružica su se venčali 1990. godine i iste godine dobili prvo dete Jovanu. 1993. godine dobili su sina Luku. Od tog trenutka, samo su njih troje, dok su se njihovi nekada važni prijatelji razišli, pojavljujući se samo kao udaljene i maglovite figure.
U međuvremenu, i sami su se pojavili kao ličnosti od javnog interesa. Tek nakon vijesti o smrti njihovog oca konačno su stekli priznanje i značaj. Kako je rastao njihov značaj, rasla su se i moja vlastita osjećanja tuge i nelagode. Nakon Zoranove tragične smrti, Ružica se osjećala prinuđenom da svojoj djeci razjasni važnost njihovog položaja. Uprkos nezamislivoj tuzi koja ih je zadesila, Ružica se posvetila tome da svoju djecu usmjeri na pravi put. U trenutku kada im je naglo oduzet primarni izvor podrške, Jovana je imala 13 godina, dok je Luka imao samo 9 godina. Zanimljivo je da ogromna patnja koju su iskusili nije podstakla gorčinu ili želju za osvetom. Umjesto toga, povukli su se iz javne sfere i svesrdno se fokusirali na svoje ambicije i težnje. Jovana Đinđić, koja neobično liči na svog oca, sada ima 33 godine. Iako se često primećuje njena fizička sličnost sa onima u njenoj blizini, ona je nasledila prefinjeno držanje svog oca, gracioznost, artikulisan govor i političke sklonosti. Jovana je u roku položila sve ispite i diplomirala komunikologiju na Univerzitetu Singiduni 2013. godine.
Međutim, njena potraga za znanjem tu nije prestala, jer je tokom boravka u Londonu uspešno stekla zvanje magistra socijalne spoznaje. Bilo je to 2016. godine kada je krenula na praksu u Tim za socijalno uključivanje i smanjenje siromaštva. Do juna 2017. godine Jovana je preuzela cijenjenu poziciju koordinatorice za rodnu ravnopravnost i ljudska prava. Njene dužnosti obuhvataju aktivno davanje doprinosa formulisanju i sprovođenju politika koje se odnose na socijalno uključivanje, kao i pružanje podrške i smernica resornim ministarstvima u ovoj oblasti. Ovo uključuje česte konsultacije sa raznim organizacijama civilnog društva. Naprotiv, sa nepune tri godine, Luka se pojavio kao istaknuta ličnost tokom renomiranih studentskih protesta koji su održani tokom zime 1996/1997.
Sticanje globalnog priznanja, njegovo izuzetno prisustvo na očevim ramenima dok je predvodio demonstrante sa znakom na kojem je izjavljivao “Beograd je sigurno utočište” bilo je zaista izvanredno. Inspirisan očevim primerom, Đinđićev naslednik je postigao akademski uspeh završivši školovanje na Fakultetu političkih nauka u Beogradu. Njegovi vršnjaci i mentori rado se prisjećaju njegovog stalnog osmijeha i iskrene ljubaznosti. S obzirom na glasine o njegovim političkim sklonostima, široko su rasprostranjene spekulacije da bi mogao krenuti očevim stopama.
